رابطه ی توسل به دعا و میزان افسردگی در بیماران مسلمان تحت درمان با همودیالیز

مقدمه: بیماران همودیالیزی غالباً نگران آینده ی غیر قابل پیش بینی بیماری خود بوده و اغلب دچار مشکلات روحی ازجمله افسردگی می شوند. مطالعات جدید نشان می دهند که عقاید مذهبی قوی، منتج به اثرات روانی مطلوبی می شوند. پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه ی توسل به دعا و میزان افسردگی در بیماران همودیالیزی مراجعه­کننده به بخش دیالیز بیمارستان کامکار- عرب نیا، وابسته به دانشگاه علوم پزشکی قم، انجام گرفت. مواد و روش ها: در این پژوهش مقطعی- تحلیلی تک­گروهی و تک مرحله ای، 200 نفر از بیماران تحت درمان با همودیالیز به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف از بخش دیالیز بیمارستان کامکار- عرب نیا، وابسته به دانشگاه علوم پزشکی قم، انتخاب شدند. پس از اخذ رضایت نامه ی کتبی از نمونه ها، اطلاعات با استفاده از پرسش نامه ی توسل به دعای «مراویگلیا» شامل چهار قسمت مشخصات دموگرافیک، تناوب دعا کردن، تجارب قبلی دعا و نگرش نسبت به دعا و همچنین پرسش نامه ی افسردگی «بک» جمع آوری شدند و با آزمون پیرسون مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته­ ها: میزان افسردگی بیماران با میانگین 9/64 ± 22/27 (دامنه ی تغییرات از 0 تا 63 ) در حد متوسط و میزان توسل به دعا با میانگین 21/67 ± 174/81 (دامنه ی تغییرات از32 تا 224) بود. رابطه ی معنی دار معکوسی بین بعد تناوب دعا کردن (0/30- =r و 0001/0=p) و توسل به دعا (0/15- =r و 0/02=p) با میزان افسردگی بیماران دیده شد. نتیجه گیری: با افزایش میزان توسل به دعا در بیماران همودیالیزی، میزان افسردگی در آن­ها کاهش یافت؛ بنابراین می توان از اعتقادات مذهبی جهت ارتقای سلامت بیماران تحت درمان با همودیالیز استفاده نمود.